ႏုိ႔ေၾကြးဆပ္သူ-အာဂလူ(၆၃)

      မိဘကုိ ဒါန-အေမြေပးေသာသား

      ျမတ္စြာဘုရွားရွင္ သာဝတၳိျပည္၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါ၏။ သာဝ တၳိၿမဳိ႕ေတာ္တြင္ အဒိႏၷပုဗၺက လို႕ေခၚတဲ့ ပုဏၰားတစ္ေယာက္ရွိ၏။  အဒိႏၷပုဗၺကဟာ ဥစၥာဓနေတြ မ်ားစြာၾကြယ္ ၀ေသာ္လည္း အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွမလွဴ သူမၾကားျခင္ဆုံးစကာက အလွဴခံျခင္းစကားသာျဖစ္၏ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ကုိ တခါမွ မလွဴဘူးသူ အဒိႏၷပုဗၺကဟု ေခၚဆုိၾကျခင္းျဖစ္၏။

    အဒိႏၷပုဗၺကသည္ သာ၀တၳိတြင္ သူေ႒းစားရင္း၀င္တဦးျဖစ္၏။ သူတုိ႔တြင္ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ သား တေယာက္ရွိ၏။ နာမည္ကေတာ့ မ႒ကု႑လီျဖစ္၏ ျမန္မာလုိကေတာ့ နားေဋာင္းေလးျဖစ္၏ ဒီနာမည္ကလည္း သူေ႒းၾကီး၏ ကပ္ေစးနဲမႈေပၚ အေၾကာင္းျပဳျပီး ရလာသည့္ နာမည္ျဖစ္၏။

    အဒိႏၷပုဗၺကသည္ သားကုိခ်စ္သည္ ျမတ္ႏုိးသည္ မွန္ေသာ္လည္း သားထက္ ပစၥည္ဥစၥာကုိ ပုိ၍ခ်စ္၏ ပုိ၍ ျမတ္ႏုိး၏။ သူ၏ပစၥည္းဥစၥာကုိေတာ့ နည္းနည္းမွ် အပြန္းအပဲ႔မခံ၊ သားျဖစ္သူ မ႒ကု႑လီ အရြယ္ေလး၀င္ကာစ ျပဳလာေတာ့ ခုေခတ္ ကေလးေတြလုိ နားကြင္းေလး နားေဋာင္းေလး ၀တ္ခ်င္လုိ႔ ဖခင္ကုိ ဖြင့္ေျပာ၏။

 ဖခင္ကလည္း သားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ နားေဋာင္းေလးတကြင္းကုိ ေရႊပန္းတိမ္သည္ထံ အပ္ႏွံလွ်င္ လက္ခေငြ ေက်း ကုန္မွာဆုိးတာနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လုပ္ေပး၏ ပန္းတိမ္ပညာမရွိတဲ႔သူ လုပ္တဲ႔နားေဋာင္းဆုိေတာ့ မလွမပ ေျပာင္ ေခ်ာေခ်ာေလး ျဖစ္ေန၏ သားကုိ ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာ နားေဋာင္း၀တ္ဆင္ေပး၏။ ထုိေျပာင္ေခ်ာေခ်ာ မလွမပ နားေဋာင္းေလးကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္ မ႒ကု႑လီဟု နာမည္တြင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္၏။

    အဒိႏၷပုဗၺကသည္ သူ၏ပစၥည္းေတြကုိ မလွဴရက္ မသုံးစြဲရက္နဲ႔ ႏွေမွ်ာတြန္႔တုိေနသူျဖစ္၏။ လွဴလုိက္ သုံးစြဲ လုိက္လွ်င္ ပစၥည္းေတြ ေလွ်ာ့ပါးသြာမည္ကုိ သူမခံစားႏုိင္။ မလွဴဘဲ မသုံးစြဲဘဲေနပါက သူ႔ပစၥည္းေတြေလွ်ာ့ မသြား ဤသည္ကုိပင္ အရွိသုချဖင့္ ေက်နပ္ေနသူျဖစ္၏။ လူျဖစ္ပါလွ်က္ လူမပီသသူျဖစ္၏။ မိမိပစၥည္းကုိသာ တြယ္တာမက္ေမာျပီး ဥစၥာေျခာက္ေနသူျဖစ္၏။ မေသခင္ထဲက ဥစၥာေစာင့္ျဖစ္ေန၏။

     သားျဖစ္သူ မ႒ကု႑လီသည္ (၁၆)ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ အားအင္ကုန္ခန္းတဲ႔ ေဖ်ာ့ေတာ့ ေသာေရာဂါ ျဖစ္လာ၏။ ခုေခတ္ဆုိလွ်င္ အသား၀ါေရာဂါဟု ဆုိ၇မွာျဖစ္၏။ မိခင္ျဖစ္သူက သားျဖစ္သူကုိ ဆရာ ေကာင္း သမားေကာင္း တုိ႔ျဖင့္ ကုသေပးပါရန္ တုိက္တြန္းေသာ္လည္း သူေ႒းၾကီးအဒိႏၷပုဗၺက နဲနဲေလးမွမလႈပ္ ဘဲ ပုိက္ဆံကုန္မွာဆုိးတာေၾကာင့္ သူကုိတုိင္ ေဆးမီးတုိနဲ႔ကု၏။

    အနာတျခား ေဆးတျခားျဖစ္ေနေတာ့ သားေရာဂါမသက္သာဘဲ တေန႔တျခား အေျခအေနဆုိးလာ၏။ ထုိအခါမွ ေဆးဆရာအိမ္သုိ႔သြား၍ အသား၀ါေရာဂါျဖစ္လွ်င္ ဘယ္လုိေဆးနဲ႔ ကုသရသလည္းဟု မသိမသာေမး ၏။ ဆရာကလည္း ေဆးကုသဖုိ႔ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္ျခင္းမဟုတ္သျဖင့္ ေတာ္စြေလွ်ာ္စြပင္ ေျပာလုိက္၏။

    ေဆးဆရာသည္ လူနာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာစမ္းသပ္ျပီးမွ ေရာဂါေ၀ဒနာကုိ ခန္႔မွန္းႏုိင္ျပီး ေဆးေပးႏုိင္မွာျဖစ္ ၏။ သုိ႔ေသာ္ အဒိႏၷပုဗၺကသည္ စမ္းသပ္ခ ေဆးဘုိး၀ါးခ ပုိက္ဆံေပးရမွာ စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ မသိမသာေမး ျခင္းျဖစ္၏။ ေဆးဆရာကလည္း ကပ္ေစးနည္း သူေ႒းၾကီးကုိ အျမင္ကပ္တာနဲ႔ ေတာ္စြေလွ်ာ္စြ ေျပာလုိက္တာ ကုိ အဟုတ္ထင္ျပီး  ပိုက္ဆံမကုန္ပဲ ရလာတဲ့ေဆးနည္းအတိုင္း သစ္ဥသစ္ဖုေတြကို ေတာမွာကိုယ္တိုင္သြား တူးၿပီး ႀကိဳခ်က္၏

   အမႈန္႔လုပ္ရမယ့္ဟာ အမႈန္႔လုပ္၏၊ ၿပီးေတာ့ သားကိုေဆးတိုက္၏။ သုိ႔ေသာ္ ေဆးနည္းက မမွန္ေလေတာ့ ေရာဂါက မသက္သာပဲ ပို၍သာဆိုးလာ၏။ ေရာဂါလည္း ၾကြမ္းခဲ႔ျပီ အခ်ိန္လည္း ေႏွာင္းခဲ႔ျပီး အဒိႏၷပုဗၺကသည္  ေနာက္ဆုံးမွ သမားေတာ္ကုိပင့္၏ သမားေတာ္သည္ မ႒ကု႑လီ၏ ေရာဂါကုိ စစ္ေဆး၏။ စမ္းသပ္၏။

  သမားေတာ္သည္ လူနာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းသပ္ေသာအခါ မိမိဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အေျခ အေန ေရာက္ေန၏ မိမိေဆးခ်က္ အစြမ္းမထက္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရွိသျဖင့္ အျခားသမားေတာ္ကုိပင့္ရန္ လမ္းညြန္ျပီး

လက္ေလွ်ာ့လုိက္၏။ အျခားသမားေတာ္မ်ားလည္း ေရာဂါကၽြမ္းေနျပီျဖစ္ေသာလူနာကုိ လက္မခံေတာ့ပါ။

   သမားေတာ္ေတြ လက္မခံေတာ့ေသာအခါ သားမ႒ကု႑လီ တကယ္ေသေတာ့မွာကို သိတဲ့အတြက္ အဒိႏၷ ပုဗၺကသည္ သားကို အိမ္တြင္းမွာမထားေတာ့ပဲ အျပင္ကိုထုတ္ထားလိုက္၏။ အိမ္ထဲမွာထားရင္ လူနာေမးလာ တဲ့သူေတြ အိမ္တြင္းက ပစၥည္းေတြကို ျမင္သြားမွာစိုးလို႔တဲ့၊ ကဲၾကည့္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပစၥည္းဥစၥာ အေပၚမွာ တြယ္တာတပ္မက္ေနသလဲဆုိတာ။ သားထက္ ပစၥည္းဥစၥာကုိ ပုိခ်စ္ေနေသာ အဒိႏၷပုဗၺကျဖစ္၏။

  သုိ႔ေသာ္ အဒိႏၷပုဗၺက၏ ရင္တြင္း၌ ပစၥည္းဥစၥာကုိ တြယ္တာေသာ္လည္း သားကုိခ်စ္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကေတာ့ ျပင္း စြာျဖစ္ေန၏  အခ်ိန္အခါေတြ လြန္ခဲ႔ျပီ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ မိမိရဲ႔ မုိက္မဲမႈကုိ မိမိသလွ်င္ ရင္ႏွင့္မမွ် ခံစားရေတာ့ မယ္ဆုိတာ ၾကိဳသိေန၏။ ေနာင္မွတရတဲ႔ ေနာင္တဆုိတာ သူေ႒းၾကီး အဒိႏၷပုဗၺကကုိ ႏွိပ္ဆက္ေလျပီ။

   ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး မဟာကရုဏာသမာပတ္က ထေတာ္မူၿပီး ကၽြတ္ထိုက္တဲ့သူေတြကို ၾကည့္ရႈေတာ္ မူတဲ့အခါ မၾကာခင္ဇိဝိွန္ခ်ဳပ္ေတာ့မယ့္ မ႒ကု႑လီ သတို႔သားေလးကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ အမွန္အား ျဖင့္ မ႒ကု႑လီ မိသားစုတြင္ ဒါနကုသုိလ္ သီလကုသုိလ္ ဘာ၀နာကုသုိလ္ ဘာကုသုိလ္မွ မရွိေသာ သနား စရာမိသားစုျဖစ္၏။ 

 


Type your summary here. Type the rest of your post here.