ႏုိ႔ေၾကြးဆပ္သူ-အာဂလူ(၇၃)

     ထုိေန႔မွာပင္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ ေ၀ဠဳ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္၌ ပထမသာ၀ကသႏၷိပါတေခၚ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သာ၀ က ရဟန္းေတာ္ေပါင္း တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာငါးက်ိပ္တုိ႔ စုေ၀းမိၾက၏၊ ပထမသာ၀ကသႏၷိပါတ-ပထမ ဆံုးအၾကိမ္ သံဃာ့ အစည္းအေ၀းပြဲၾကီးဟု ေခၚတြင္၏။ ထုိသံဃာ့အစည္းအေ၀းၾကီးကား ဤဘုရား သာသနာ ေတာ္၌ တစ္ၾကိမ္သာလွ်င္ ျဖစ္၏၊ ထုိအစည္းအေ၀းၾကီး၏ ထူးျခားခ်က္ကား -

(၁) တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ျဖစ္ျခင္း၊

(၂) သံဃာေတာ္ ၁၂၅၀-တုိ႔သည္ မည္သူမွ် မပင့္ဖိတ္ရဘဲ အလုိအေလ်ာက္ ၾကြေရာက္လာျခင္း၊

(၃) သံဃာေတာ္ ၁၂၅၀ လံုး ဆဠဘိည ရဟႏၱာခ်ည္း ျဖစ္ၾကျခင္း၊

(၄) အားလံုးေသာ သံဃာတုိ႔ ဧဟိဘိကၡဳခ်ည္း ျဖစ္ေတာ္မူျခင္းတုိ႔ ျဖစ္၏။

    အဂၤါေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သာ၀ကသႏၷိပါတ သံဃာ့အစည္းအေ၀းပြဲၾကီးတြင္ အဂၢသာ၀ကရာထူး အပ္ႏွင္း ေတာ္မူျပီး ရဟန္းတုိ႔အား ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေဟာၾကားဆံုးမ၍ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္ မူ၏။

    ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ထုိအစည္းအေ၀းၾကီးတြင္ ဥပတိႆအား အရွင္သာရိပုတၱရာဟူေသာ အမည္ျဖင့္လည္း ေကာင္း၊ ေကာလိတအား အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္ဟူေသာ အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊အဂၢသာ၀ကအရာ အပ္ႏွင္း ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူ၏။ ေနာင္အခါ သာ၀တၳိျမိဳ႕ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌  ဉာဏ္ပညာၾကီးမားၾကသည့္ ငါဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကရဟန္း တုိ႔တြင္ သာရိပုတၱရာသည္ အေတာ္ဆံုး အသာလြန္ဆံုး အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေပ၏ ဟု ပညာ အရာ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ထူးျဖင့္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူ၏။

   မေထရ္ျမတ္သည္ ၄၄-၀ါ ကာလပတ္လံုး သတၱ၀ါအက်ိဳးငွာ က်င့္ေတာ္မူခဲ့၏။ မေထရ္ျမတ္၏ တရားေတာ္ တုိ႔ကို ပိဋကတ္စာေပတြင္ မ်ားျပားစြာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါ၏။ ပဋိသမၻိဒါမဂ္၊ မဟာနိေဒၵသ၊ စူဠနိေဒၵသပါဠိေတာ္ တုိ႔မွာ မေထရ္ ျမတ္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားျဖစ္သည္၊ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ လူ႔ေလာက၌ ထင္ရွားစြာ တည္ရွိခဲ့သည္ မွာလည္း မေထရ္ျမတ္၏ စြမ္းေဆာင္မူေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။

    အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္၊ လူ႔ျပည္ ၌မူ ရွင္သာရိပုတၱရာတစ္ပါးတည္းကိုသာ နည္းလည္ရုံ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ယခုရွိေနေသာ အဘိဓမၼာတရား ေတာ္မ်ားသည္ ရွင္သာရိပုတၱရာက ၎၏တပည့္မ်ားအား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္မ်ားျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္အား သာသနာအဓြန္႕ရွည္ေရးအတြက္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ား ပညတ္ရန္ႏွင့္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ ေဟာၾကား ေတာ္မူရန္လည္း မေထရ္ျမတ္ကပင္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားခဲ့၏။

   ဂါရ၀ နိ၀ါတအရာတြင္လည္း မေထရ္ျမတ္သည္ စံတင္အတုယူေလာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးျဖစ္၏။ တခါေသာ္ အေရးတၾကီး ကိစၥရွိသျဖင့္ သကၤန္းကို မညီမညာ၀တ္ရုံမိေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာအား သာမေဏ တစ္ပါးက ညီညာစြာ ၀တ္ရုံသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပသျဖင့္ သကၤန္းကို ညီညာစြာ ျပန္လည္ ၀တ္ရုံျပီး ကိုရင္ေလးေရွ႕ ရပ္ျပကာ သာမေဏငယ္၏ ဆံုးမမူကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္၍ ျပံဳးရႊင္ေက်နပ္စြာ လုိက္နာခဲ႔ဘူး၏။

     အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ တခ်ိန္က ဟိမ၀ႏၱာလုိဏ္ဂူတခု၌ တံျမက္မလွည္းဘဲ သမာပတ္၀င္စားေနမိသည့္ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမဖူးသည္ကို တသက္လံုး စြဲျမဲစြာ နာယူခဲ့၏။ ထုိအခါမွ စ၍ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံ ၾကခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတုိက္တခုလံုးသို႔ လွည့္လည္၍ တံျမက္လွည္းျခင္း၊ ေရခပ္ျဖည့္ျခင္းစေသာ ေသနာသန ၀တ္တုိ႔ကို ျပဳေတာ္မူေလ့ ရွိ၏။    

 


Type your summary here. Type the rest of your post here.